Pacjenci z afazją broki często zachowują zdolność wypowiadania jednego słowa.

Pacjent Tan-tan był historycznie pierwszy. Swój przydomek zyskał przez to, że potrafił wypowiadać i wykrzykiwać wyłącznie “Tan! Tan!”.

Osobiście słyszałem o dwóch pacjentach z afazją broki:

1. Pacjent Kurwa, jak można się domyślić, po urazie zachował zdolność wypowiadania wyłącznie jednego słowa: “kurwa”. Potrafił je wypowiadać ze złością: “KURWA!”, ale i rozczarowaniem i smutkiem: “kuuuurwa :(“. Albo też ze zdziwieniem: “kurwa! :O”. I tak za pomocą tego “kurwa” komunikował się ze swoim otoczeniem. Wieloekspresyjna “kurwa” stała się jego codziennością i baseline’m do komunikacji.

2. Pacjent Makabra kiedy próbował coś powiedzieć, zacinał się. Następnie uświadamiał sobie, że nie daje rady i z westchnięciem rozczarowania, z ciężarem egzystencjalnym, z jego ust wydobywało się “makaaaabra”.